Judaizm

Judaizm. Żydzi zamieszkiwali Kraków prawdopodobnie od  XI wieku, osiedlając się początkowo w okolicach obecnej ulicy Św. Anny oraz placu Szczepańskiego.  W XV wieku ich gmina została przeniesiona do sąsiadującego miasta – Kazimierza, który z końcem XIX wieku przyłączono do Krakowa jako jedną z dzielnic. Kalendarz żydowski jest kalendarzem księżycowo-słonecznym a więc święta w każdym roku przypadają inaczej. Doba zaczyna się i kończy wraz z zachodem Słońca, a księżyc w nowiu oznacza początek miesiąca (stąd jego nazwa „nów księżyca” – hebr. „chodesz”). Doba dzieli się na 24 godziny, z których każda posiada 1080 części („chalakim”), a każda z nich równa się 1/18 minuty. Rok zaczyna się wiosną w miesiącu Nisan. Różnica między kalendarzem księżycowym a słonecznym wynosi pełne 210 dni co 19 lat, dlatego w każdym 19-letnim cyklu księżycowym dodaje się 7 miesięcy (tzw. przestępnych) 30-dniowych. Rok przestępny jest więc rokiem 13-miesięcznym, z dodatkowym 30-dniowym miesiącem zwanym „adar alef” i 30-dniem w miesiącach cheszwan i kislew. Około 360 roku Żydzi przyjęli rok 3761 p.n.e. jako rok stworzenia świata. Ta metoda rachuby pochodziła od kalendarza księżycowego opracowanego w piątym stuleciu naszej ery.

Posłuchaj pieśni w wykonaniu Icchaka Horowitza, rabina i kantora niegdyś związanego z krakowską Gminą.