Eugeniusz Wołkowicz

Urodził się 9 lipca 1943 roku w Miechowie, zmarł we wrześniu 2009 roku, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Przesławicach. Był nauczycielem, mechanikiem precyzyjnym, szopkarzem, konstruktorem, wielkim pasjonatem modelarstwa lotniczego, lubił malować na płótnie. Kilkanaście lat spędził za granicą, potem osiadł w Szczepanowicach a w 1995 roku rozpoczął pracę jako instruktor modelarstwa w Modelarni „Ikar” Miechowskiego Domu Kultury, gdzie przez 13 lat wykształcił kilkudziesięciu młodych modelarzy.

W zbiorach Muzeum Krakowa znajdują się cztery szopki pana Wołkowicza – wszystkie, które brały udział w konkursach. Trzy szopki, które zajęły pierwsze miejsca w kategorii szopek dużych, Muzeum zakupiło do swej kolekcji (z lat 1978, 1994, 1997); czwarta – średnia z 1993 roku również trafiła do Muzeum. Jego dzieła były wielokrotnie pokazywane na wystawach w Polsce i za granicą.

W wypełnionej przed laty ankiecie muzealnej tak pisał o tworzeniu przez siebie szopek: „Kukiełki, jak ja to nazywam, stanowią jeden z istotnych elementów szopki i wpływają na jej kolorystykę (…). Nie jestem zwolennikiem lalek z drewna (rzeźbionych) i pomalowanych. Na ogół te, co widziałem to nieudolne rzeźby a ja jestem mimo wszystko realistą. Jak to ma być dziad – niech wygląda na dziada, a jak np. król czy żołnierz, to niech to jakoś wygląda. Materiały – różne – plastelina (formuję głowy i konserwuję farbą nitro), drewno (ale wewnątrz), gąbka, szmatki oraz włosy – z lalek dziecinnych lub peruk”.

„Krótko mówiąc, lubię duże szopki i coś w nich pokazać ruchomego, gdyż ruch więcej przyciąga widza niż statyczność”.

Opracowała: Izabela Okręglicka