Władysław Słaboński

Władysław Słaboński urodził się 25 września 1955 w Michałowicach koło Krakowa. Od lat dziewięćdziesiątych mieszkał w Wieliczce, gdzie kilka razy, od 2006 roku, brał udział w konkursie na szopkę z przedstawieniami motywów wielickich. Z zawodu był mechanikiem. Zawsze interesował go folklor krakowski i jako uczeń szkoły podstawowej przyjeżdżał do Krakowa, aby oglądać pochód Lajkonika lub zwiedzić wystawę szopek krakowskich. Szopki krakowskie postanowił wykonywać, gdy kilka lat temu zaczął chorować. Nie ukrywał, że zajęcie to jest dla niego terapią i dodawał: „podobno komu Pan Bóg dał pasję to tak, jakby dał drugie życie (…). Jeśli kto by mi dawał 100 tysięcy złotych to chyba bym nie sprzedał [szopki], żeby brać udział [w konkursie]”. W 2007 roku wziął udział po raz pierwszy udział w konkursie na Najpiękniejszą Szopkę Krakowską. Był samoukiem, a swoje rzemiosło wykształcił na przestrzeni lat. Na strychu rodzinnego domu zorganizował na własne potrzeby miejsce do pracy twórczej. O szopce mówił, że jest to bajka, fantazja, iluzja. Do jej budowy wykorzystywał te materiały, które miały przyciągnąć uwagę widza. Stosował tradycyjny staniol w połączeniu z elementami pasmanteryjnymi, ale figurki wykonywał w całości własnoręcznie. Były one nawiązaniem do legend krakowskich, postaci religijnych, folkloru Krakowa, a także najważniejszych wydarzeń historycznych lub życia codziennego. W jednej ze swoich prac przedstawił scenę beatyfikacji Jana Pawła II, w innej ukazał Polską prezydencję w Unii Europejskiej. Specjalizował się w szopkach dużych, ale próbował też robić szopki małe i miniaturki. Starał się zawsze wykonywać szopki zmechanizowane i podświetlane. Szopkę zaczynał od górnych partii konstrukcji budowli, następnie ustawiał podstawę dodając kolejne kondygnacje i elementy. Lubił improwizację. Spacerował po Krakowie, szczególnie na Wawel, przypatrując się architekturze miasta. Fotografował detale, z których czerpał inspirację. Wieże kościoła Mariackiego uważał za najważniejsze w szopce, ale nie pomijał innych zabytków takich jak: Sukiennice, Ratusz, Barbakan, mury obronne. W wolnych chwilach próbował rzeźbić, ale wykonywanie szopek było dla niego najważniejszą pasją. W swoim życiu artystycznym wykonał około dziesięciu szopek. Uważał, że praca ta wymaga dużo cierpliwości, ale także uczy pokory i systematyczności. Marzył, aby kiedyś wykonać w szopce ołtarz Wita Stwosza. Charakterystyczna dla jego twórczości jest kolorystyka z dominującym złotem na tle czerwieni i niebieskiego, a w witrażach zawsze umieszczał postać świętego. Najbardziej lubił styl barokowy. Jego szopki były pięciokrotnie nagradzane i znajdują się w zbiorach w Polsce oraz prywatnie w Stanach Zjednoczonych. Uczestniczył w konkursach 7 razy od 2007 do 2013 roku. Zmarł w 2014 roku.