Wojciech Leleń

Jest krakowianinem z urodzenia. Pracuje jako kucharz, ukończył szkołę gastronomiczną oraz studia z geografii na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Z dzieciństwa pamięta legendę o Lajkoniku, opowiadaną przez rodziców i dziadka. Już jako mały chłopiec uczestniczył w pochodach Lajkonika. Szczególnie podobał mu się wtedy pokłon chorągwi. Do orszaku został zwerbowany przez swojego wujka, Andrzeja Glonka, na zastępstwo innej osoby, która wówczas nie mogła wziąć udziału w wydarzeniu. Wsiąkł na dobre i w corocznym pochodzie Lajkonika kroczy jako włóczek już od 16 lat. Jest dumny z tego, że osobiście może uczestniczyć w jednej z najstarszych krakowskich tradycji. Cieszy się, że z roku na rok orszak pięknieje, staje się coraz bardziej otwarty na ludzi, wprowadza atrakcyjne układy choreograficzne, oferuje zajęcia edukacyjne dla przedszkoli i szkół oraz organizuje konkursy dla dzieci. Z wdzięcznością wspomina serdeczność, z jaką białoruska Polonia przyjęła orszak Lajkonika podczas Dni Polskich na Białorusi w 2019 roku. Trochę ubolewa nad tym, że nowo osiedleni mieszkańcy Krakowa częstokroć nie znają lajkonikowej tradycji i nie przychodzą na pochód, ale cieszy się, kiedy dzieje się inaczej. Sam chętnie opowiada zainteresowanym legendę o Lajkoniku i odpowiada na pytania o zwyczaje związane z pochodem. Stara się uczestniczyć również w innych krakowskich tradycjach: Rękawce i wystawie szopek krakowskich. Jak żartuje, strój włóczka jest ciepły, ale wygodny. Zapytany o nietypowe historie z pochodów Lajkonika, wspomina pochód, na którym było tak niemiłosiernie gorąco, że rozkleił się akordeon zespołu Mlaskoty (na szczęście z pomocą przyszedł komis muzyczny) i jeszcze inny, na którym dla odmiany lał deszcz, tak że cały orszak musiał kroczyć w foliowych pelerynkach. Innym razem scena na Rynku była tak mała, że gdy chorąży zatoczył chorągwią, członkowie orszaku omal nie pospadali ze sceny. Nietypowy, bo wirtualny przebieg miał też pochód Lajkonika a. D. 2020, a to z powodu pandemii koronawirusa. Bardzo ceni sobie orszakową wspólnotę. Zawsze z utęsknieniem czeka na pierwszy czwartek pod Bożym Ciele, kiedy znów wyruszy na ulice Krakowa. Dziś legendę o Lajkoniku opowiada swojemu 4-letniemu synkowi i marzy o tym, że kiedyś będą razem chodzić w orszaku.

Opracowała: Alicja Soćko-Mucha