Włóczek

Włóczkowie byli to flisacy, mieszkańcy podkrakowskich wsi, którzy w dawnych czasach zajmowali się spławianiem drewna po Wiśle. Nazwa włóczek wywodzi się od „włóczyć”, czyli spławiać drewno. Najbardziej znani włóczkowie mieszkali na Zwierzyńcu. Drewno spławiano na galarach. Czynności wykonywane przez włóczków były zajęciem sezonowym. Spławianie było możliwe, gdy woda w Wiśle nie zamarzała. Według legendy włóczkowie uratowali Kraków przed najazdem tatarskim w 1287 roku. Następnie odbyli triumfalny wjazd do miasta, który dał początek tradycji Konika Zwierzynieckiego. Od XVI wieku od III rozbioru istniała kongregacja włóczków krakowskich, która miała królewski monopol na spław drewna Wisłą przy Krakowie. Dziś włóczków można spotkać już tylko w orszaku Lajkonika.