Marian Ćmielowski urodził się w 1923 roku. Mieszkał przy ulicy Smoluchowskiego. Był pracownikiem Instytutu Fizyki Jądrowej w Krakowie na stanowisku mechanika precyzyjnego. Ojciec pracował jako szewc w Zakładach Wojskowych. Marian Ćmielowski miał żonę Janinę z domu Wójcik. Zaczął brać udział w Konkursach Szopek Krakowskich dopiero kiedy
Jan Bieda urodził się w 1951 roku. Mieszkał przy ulicy Ugorek i Rydygiera. Był technikiem budowlanym, z zawodu rzemieślnikiem. W Konkursach Szopek Krakowskich zaczął uczestniczyć w 1983 roku, w czym towarzyszyli mu synowie: Bartłomiej, a później bliźniacy Jakub i Mateusz, urodzeni w 1984 roku. W swoich dziełach próbował poszukiwać nowy
Bartłomiej Bieda urodził się w 1977 roku. W młodości mieszkał przy ulicy Ugorek. Do udziału w Konkursach Szopek Krakowskich zachęcił go ojciec Jan, który również był szopkarzem. W 1990 roku Bartłomiej zszokował jury swoją szopką, w którą „wbita” została siekiera. Było to nawiązanie do ówczesnej sytuacji politycznej – w tym czasie
Urodził się 13 kwietnia 1945 roku w Krakowie. Jego rodzina pochodziła z Bronowic. Wujem Antoniego Wołka był uznany kotlarz Albin Żyła z Prądnika Białego (uczestnik Wystawy Paryskiej w 1925 roku). W czasie okupacji niemieckiej rodzina Antoniego Wołka została wysiedlona z Bronowic i musiała przenieść się do Podgórza. Dzieciństwo spędził
Urodził się 22 marca 1955 roku w Krakowie i tutaj mieszka. Jest emerytowanym nauczycielem zajęć praktyczno-technicznych. Od 1975 roku był członkiem Spółdzielczego Zrzeszenia Wytwórców Rękodzieła Ludowego i Artystycznego „Milenium”. Uczestniczył w Konkursie Szopek Krakowskich 15 razy (w latach 1972-1987), przygotowując łącznie 16 szopek
Urodził się 9 lipca 1943 roku w Miechowie, zmarł we wrześniu 2009 roku, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Przesławicach. Był nauczycielem, mechanikiem precyzyjnym, szopkarzem, konstruktorem, wielkim pasjonatem modelarstwa lotniczego, lubił malować na płótnie. Kilkanaście lat spędził za granicą, potem osiadł w Szczepanowicach
Urodził się 12 maja 1936 w Wołowicach pod Krakowem, przez kilka lat pracował w Zakładach Chemicznych „Bonarka”. W 1962 roku zamieszkał z żoną Marią w Krakowie na ul. Krakowskiej i po raz pierwszy wystartował w Konkursie Szopek Krakowskich. Bronisław Pięcik był z zawodu mechanikiem precyzyjnym. W konkursach na najpiękniejszą
Absolwentka Uniwersytetu Ludowego we Wzdowie na kierunku Tkactwo, haft, koronka. Już tam uczyła się koronki klockowej, ubolewała jednak, że zajęć z tej techniki jest bardzo mało. Potem długo nie miała styczności z koronczarstwem, aż do momentu, gdy po przeprowadzce do podkrakowskiej miejscowości Rybna spotkała panią Annę Krzanik na pok
Przyboczny Lajkonika, prywatnie syn Zbigniewa Glonka. Urodził się w Krakowie, ale miłość zaprowadziła go do Wieliczki, gdzie mieszka ze swoją rodziną. Pracuje w Wodociągach Krakowskich jako inspektor w Biurze Obsługi Klienta. Tradycja pochodu Lajkonika towarzyszy mu od najmłodszych lat życia. Szczególnie mocno zapadł mu w pamięć pochód
W pochodzie uczestniczył już jako dziecko – co roku przechodził ulicami Krakowa obok swojego ojca i dziadka, jeszcze bez określonej funkcji, jedynie ubrany przez mamę w strój krakowiaka. Zmieniło się to w roku 1997, gdy w wieku 18 lat stał się pełnoprawnym członkiem orszaku w roli włóczka. Włóczkiem był przez 15 lat, do 2013 roku, gdy
Jest krakowianinem z urodzenia. Pracuje jako kucharz, ukończył szkołę gastronomiczną oraz studia z geografii na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Z dzieciństwa pamięta legendę o Lajkoniku, opowiadaną przez rodziców i dziadka. Już jako mały chłopiec uczestniczył w pochodach Lajkonika. Szczególnie podobał mu się wtedy pokłon chorąg
„Miasto bez tradycji to jest miasto bez duszy.”
Od dziecka wiedział, że przyjdzie taki dzień, kiedy i on dołączy do orszaku. Z tradycją organizacji pochodu Lajkonika związana jest cała jego rodzina – zaczęło się od wujka, Zbigniewa Glonka, który – gdy porzucił bycie włóczkiem i został samym Lajkonikiem –
Urodził się 13 lipca 1910 roku w Krakowie, zmarł 7 października 1987 roku. Pracował fizycznie, a w wolnym czasie jego hobby była naprawa starych zegarów, gra na akordeonie i budowa szopek krakowskich. Inspiracje czerpał z architektury kościołów w Krakowie, specjalizował się w dużych szopkach. Budowa jednej szopki zajmowała mu około 8-9
Urodził się 29 marca 1954 r. w Krakowie i tutaj mieszka. Z zawodu jest blacharzem samochodowym, prowadzi własną firmę remontowo-budowlaną.
W Konkursie Szopek Krakowskich uczestniczył 7 razy (w latach 1970-1985), w którym prezentował szopki duże i średnie. Zdobył dwukrotnie II. nagrodę (w 1975 i 1976 roku), dwie nagrody III. (w 19
Zapytana o to, jakie cechy powinna mieć osoba, która chciałaby rozpocząć swoją przygodę z koronką klockową, odpowiada, że przede wszystkim potrzebne są chęci i że przydaje się też cierpliwość, ale cierpliwość to przychodzi z wiekiem. Urodziła się w 1954 roku, od pięciu lat jest na emeryturze. Pochodzi z Cholerzyna, mieszka w Kryspinowi
„Nie jest w moim charakterze siedzieć bezczynnie i patrzeć w telewizor”, odpowiada pani Anna, zapytana o role, jaka pełnia w jej życiu koronki. Pierwszy raz zetknęła się z koronka klockowa, kiedy miała 17 lat. Przebywała wtedy przez kilka tygodni w sanatorium w Zakopanem, gdzie zajęcia dla młodych dziewcząt obejmowały równi
Gdy po raz pierwszy w życiu zobaczyła koronkę klockową w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, wykonaną z szarych lnianych nici, kompletnie nie mogła zrozumieć, dlaczego ludzie się tym tak zachwycają, a nawet stwierdziła, że nic brzydszego w życiu nie widziała. Jakiś czas później pojechała z koleżankami z koła Babskie Fanaberie do B
„Koronki – to jest w nich takie niezwykłe, że mają międzynarodowy język, takie koronkowe esperanto”,uważa pani Anna. Koronką zajęła się po raz pierwszy w 1996 roku. Zaczęła od koronki szydełkowej, ale po tym, gdy trafiła na warsztaty pani Jadwigi Węgorek, przerzuciła się na klocki.Najważniejszym aspektem koronczarstwa są dl
„Uprawianie koronczarstwa jest moją wewnętrzną, bardzo głęboką potrzebą” – wyznaje Justyna Łukaszewska-Haberkowa. „To jest mój imperatyw kategoryczny.” Urodziła się w 1978 roku w Krakowie. Z wykształcenia jest filologiem klasycznym i historykiem kultury, doktorem habilitowanym historii. Pracuje w Akademii Ignati
Urodziła się w 1970 roku w Pasłęku. Obecnie mieszka z rodziną w Krakowie. Jak twierdzi, los rzucił ją tu najwyraźniej po to, by nauczyła się koronki. Na Warsztaty Rękodzieła Artystycznego „Czar Nici” prowadzone przez Jadwigę Węgorek trafiła po raz pierwszy jesienią 2011 roku. Najpierw uczyła się frywolitki, później poświęci